Het cybersecurity-landschap verandert snel en bedreigingen worden steeds geavanceerder en persistenter. Traditionele maatregelen zoals firewalls en antivirussoftware zijn weliswaar essentieel, maar niet langer voldoende om geavanceerde tegenstanders te bestrijden. Om gelijke tred te houden met nieuwe bedreigingen, hebben organisaties meer nodig dan reactieve verdediging - ze hebben proactieve strategieën nodig die bedreigingen anticiperen en neutraliseren voordat ze escaleren. Hier komt het jagen op bedreigingen kijken - een proactieve aanpak om potentiële bedreigingen te identificeren, te onderzoeken en te beperken voordat ze schade kunnen veroorzaken.
Het jagen op bedreigingen stelt organisaties in staat om de leiding te nemen over hun veiligheid en verder te gaan dan het vertrouwen op geautomatiseerde tools en door mensen geleide onderzoeken. Met het groeiende aantal cyberaanvallen is de behoefte aan proactieve verdedigingsmechanismen zoals het jagen op bedreigingen nog nooit zo groot geweest.
In dit artikel behandelen we het jagen op bedreigingen, het belang ervan, technieken en tools, en hoe het de beveiligingshouding van een organisatie versterkt.
Wat is jagen op bedreigingen?
Dreigingsjacht is een proactieve cyberbeveiligingsstrategie die is ontworpen om bedreigingen te identificeren en te elimineren die traditionele detectiesystemen omzeilen. In tegenstelling tot reactieve maatregelen, die reageren op waarschuwingen die worden gegenereerd door bekende aanvalshandtekeningen, omvat het jagen op bedreigingen het actief zoeken naar anomalieën en gedrag dat wijst op kwaadaardige activiteiten.
Deze aanpak is geworteld in menselijke expertise en intuïtie, vaak gedreven door hypothesen over potentiële kwetsbaarheden of aanvalsvectoren. Het jagen op bedreigingen is een aanvulling op traditionele cyberbeveiligingsmaatregelen door de hiaten op te vullen die geautomatiseerde systemen achterlaten en zich aan te passen aan veranderende bedreigingen. Het is geen vervanging voor firewalls, inbraakdetectiesystemen (IDS) of antivirussoftware. In plaats daarvan is het een cruciale verbetering van bestaande maatregelen om de algehele beveiligingshouding van een organisatie te verbeteren.
In vergelijking met traditionele beveiligingsmaatregelen verschilt het jagen op bedreigingen door proactief te zijn, door mensen te worden aangestuurd en een iteratieve cyclus van hypothesegeneratie, onderzoek en continue verfijning te volgen. Dit overbrugt de kloof tussen geautomatiseerde detectie en handmatig onderzoek en biedt een extra beveiligingslaag.
Belangrijkste componenten van het jagen op bedreigingen
Effectieve jacht op bedreigingen is afhankelijk van verschillende onderling verbonden componenten. Samen creëren deze elementen een uitgebreid kader waarmee bedreigingsjagers geavanceerde bedreigingen kunnen ontdekken en neutraliseren. De belangrijkste van deze componenten zijn:
- Threat Intelligence
Dreigingsinformatie vormt de basis van elke bedreigingsjachtinspanning. Het biedt bruikbare inzichten over opkomende aanvalspatronen, bekende kwetsbaarheden en tegenstanderstactieken. Deze informatie kan afkomstig zijn van openbare bedreigingsfeeds, eigen databases of sectorspecifieke bronnen. Als de threat intelligence bijvoorbeeld wijst op een toename van het aantal aanvallen die de inloggegevens verstoppen, kunnen jagers prioriteit geven aan het analyseren van logbestanden van inlogactiviteiten.
- Hypotheseontwikkeling
Elke jacht begint met een hypothese. Een bedreigingsjager gebruikt beschikbare data en intuïtie om weloverwogen gissen te formuleren over potentiële kwetsbaarheden of verdachte activiteiten. Een plotselinge piek in uitgaand verkeer van een normaal stille server kan bijvoorbeeld een hypothese oproepen over exfiltratiepogingen.
- Dataaggregatie en -analyse
Data is de levensader van het jagen op bedreigingen. Organisaties verzamelen enorme hoeveelheden informatie uit netwerkverkeer, eindpuntactiviteit en gebruikersgedrag. Tools zoals SIEM-systemen (beveiligingsinformatie en eventmanagement) consolideren deze data in bruikbare inzichten. Dreigingsjagers doorzoeken deze informatie en zoeken naar patronen, anomalieën of afwijkingen die overeenkomen met hun hypothesen.
- Automatisering en tools
Hoewel het jagen op bedreigingen door mensen wordt gestuurd, speelt automatisering een belangrijke rol bij het verbeteren van de efficiëntie. Endpoint Detection and Response (EDR)-tools helpen het proces te stroomlijnen, waardoor bedreigingen sneller kunnen worden gedetecteerd en geanalyseerd. Een EDR-tool kan bijvoorbeeld ongebruikelijke bestandswijzigingen signaleren, waardoor een dieper onderzoek wordt gestart.
- Reactie op incidenten
Wanneer een bedreiging wordt geïdentificeerd, is onmiddellijke actie vereist om deze te neutraliseren. Incidentresponsteams werken samen met bedreigingsjagers om de bedreiging in te dammen, schade te beoordelen en de integriteit van het netwerk te waarborgen. Deze stap omvat vaak het isoleren van getroffen systemen, het analyseren van malware en het implementeren van patches.
Waarom u op zoek bent naar bedreigingen
Cyberbedreigingen zijn vandaag de dag frequenter en geavanceerder. Bedreigingsactoren maken gebruik van geavanceerde technieken zoals zero-day exploits, bestandsloze malware en polymorfe aanvallen die traditionele verdediging niet gemakkelijk kan detecteren. Met de snelle groei van AI-mogelijkheden is het bedreigingslandschap nog nooit zo complex geweest. Dit verhoogt het belang voor bedrijven en maakt proactieve maatregelen essentieel.
Het jagen op bedreigingen helpt organisaties:
- Voorkom geavanceerde bedreigingen: Cybercriminelen gebruiken geavanceerde technieken om traditionele verdediging te omzeilen. Het jagen op bedreigingen kan deze verborgen gevaren blootleggen, zodat deze bedreigingen worden gedetecteerd voordat ze schade kunnen veroorzaken.
- Minimaliseer schade: Het vroegtijdig detecteren van bedreigingen vermindert het risico op kostbare datalekken of systeemuitval, waardoor zowel financiële middelen als de reputatie van het bedrijf worden bespaard. Vroege detectie kan ook verdere escalatie voorkomen, zoals data-exfiltratie of laterale beweging binnen netwerken.
- Verbeter de reactie op incidenten: Het jagen op bedreigingen helpt een proactievere incidentresponsstrategie te creëren. Door aanvalsmethoden te identificeren en te begrijpen, kunnen organisaties effectievere tegenmaatregelen voorbereiden en de responstijd tijdens daadwerkelijke incidenten verkorten.
- Pas u aan het veranderende bedreigingslandschap aan: Het bedreigingslandschap verandert voortdurend, waarbij aanvallers regelmatig nieuwe technieken en tactieken ontwikkelen. Het jagen op bedreigingen biedt een adaptieve aanpak, die ervoor zorgt dat beveiligingsstrategieën meegroeien met deze opkomende bedreigingen in plaats van te vertrouwen op statische, verouderde oplossingen.
- Ondersteuning van compliance- en wettelijke vereisten: Het jagen op bedreigingen kan organisaties ook helpen te voldoen aan compliancevereisten door proactief risicobeheer en veiligheidsmaatregelen te demonstreren. Dit kan cruciaal zijn voor sterk gereguleerde sectoren, zoals de gezondheidszorg of de financiële sector.
- Verkrijg bruikbare bedreigingsinformatie: Door het jagen op bedreigingen krijgen organisaties dieper inzicht in de tactieken, technieken en procedures van bedreigingsacteurs (TTP's). Deze intelligentie kan worden gebruikt om verdediging te verharden en toekomstige detectiemogelijkheden te verbeteren, waardoor waarde op lange termijn wordt geboden.
- Versterk de samenwerking tussen teams: Het jagen op bedreigingen stimuleert samenwerking tussen verschillende teams en afdelingen in de organisatie. Deze synergie helpt ervoor te zorgen dat bedreigingen holistisch worden aangepakt, waarbij het delen van informatie de reactie en paraatheid van de organisatie verbetert.
Technieken voor het jagen op bedreigingen
De jachttechnieken op bedreigingen zijn net zo divers als de bedreigingen die ze willen ontdekken. Elke aanpak biedt unieke voordelen, en bedreigingsjagers combineren vaak meerdere methoden om de effectiviteit te maximaliseren. Hieronder volgen enkele veelgebruikte technieken voor het jagen op bedreigingen:
- Indicator van compromis (IoC) zoeken: Deze techniek richt zich op bekende kwaadaardige indicatoren, zoals specifieke IP-adressen, file hashes of domeinnamen. Bedreigingsjagers vergelijken deze indicatoren met netwerklogboeken om potentiële overeenkomsten te identificeren. Als er bijvoorbeeld een bekend kwaadaardig IP-adres in de logboeken van een webserver verschijnt, kan dit wijzen op een poging tot inbreuk of een voortdurende aanval.
- Gedragsanalyse: In plaats van te vertrouwen op vooraf gedefinieerde handtekeningen, onderzoekt gedragsanalyse acties binnen het netwerk. Ongebruikelijke activiteiten, zoals een gebruiker die buiten kantooruren gevoelige bestanden downloadt, kunnen wijzen op bedreigingen van binnenuit of gecompromitteerde accounts. Deze techniek is bijzonder effectief tegen zero-day aanvallen en polymorfe malware, die geen handtekeningen hebben.
- Anomaliedetectie: Anomaliedetectie omvat het identificeren van afwijkingen van vastgestelde baselines. Als een server bijvoorbeeld plotseling een toename van 300% in CPU-gebruik vertoont, onderzoeken jagers de oorzaak om kwaadaardige activiteiten uit te sluiten. Geavanceerde machine learning-tools worden ook gebruikt om anomaliedetectie te ondersteunen en dieper inzicht te bieden in netwerkgedrag.
- Bedreigingsmodellering: Bedreigingsmodelleringskaders zoals STRIDE en PASTA helpen organisaties te anticiperen op aanvalsscenario's. Deze modellen begeleiden bedreigingsjagers bij hun inspanningen op gebieden die het meest waarschijnlijk het doelwit zijn, zoals geprivilegieerde gebruikersaccounts of ongepatchte systemen.
Tools die worden gebruikt bij het jagen op bedreigingen
De effectiviteit van het jagen op bedreigingen hangt vaak af van de beschikbare tools. Moderne tools verbeteren niet alleen de efficiëntie, maar stellen jagers ook in staat om dieper in te gaan op potentiële bedreigingen.
- SIEM-tools (bijv. Splunk, LogRythym): SIEM-tools aggregeren en analyseren logs uit het hele netwerk, waardoor gecentraliseerde zichtbaarheid wordt geboden. Ze helpen jagers gebeurtenissen te correleren, patronen te identificeren en potentiële bedreigingen te prioriteren.
- Endpointdetectie en -respons (bijv. CrowdStrike, Carbon Black): EDR-tools bewaken eindpuntactiviteiten en signaleren verdacht gedrag zoals onbevoegde bestandstoegang of escalatie van privileges. Ze ondersteunen ook realtime herstel, waardoor schade tot een minimum wordt beperkt.
- Platforms voor bedreigingsinformatie (bijv. Recorded Future, ThreatConnect): Deze platforms bieden inzicht in opkomende bedreigingen, zodat jagers zich kunnen concentreren op relevante indicatoren en aanvalsvectoren.
- Tools voor netwerkverkeersanalyse (bijv. Wireshark, Zeek): Deze tools analyseren het netwerkverkeer in realtime, wat helpt bij het identificeren van afwijkingen zoals ongebruikelijke datastromen of pogingen tot onbevoegde toegang.
Elke tool draagt bij aan het bredere doel van het ontdekken en neutraliseren van bedreigingen door onderzoeken te ondersteunen en ervoor te zorgen dat geen potentieel risico onopgemerkt blijft.
Conclusie
Dreigingsjacht is een mentaliteit die omarmt proactief te zijn in plaats van reactief te zijn. Door voortdurend op zoek te gaan naar verborgen bedreigingen, helpt deze aanpak organisaties tegenstanders voor te blijven en risico's te beperken voordat ze escaleren naar volledig afgegeblazen incidenten.
Effectieve jacht op bedreigingen vereist de juiste combinatie van expertise, technieken en tools. Wanneer het wordt geïntegreerd in een robuuste veerkrachtarchitectuur - waarbij oplossingen zoals Pure Storage® ActiveDR™ en SafeMode™ Snapshots worden gebruikt - wordt jagen op bedreigingen een hoeksteen van cyberveerkracht, waardoor organisaties snel en met vertrouwen kunnen herstellen na een aanval.
